Μέχρι να φτάσω σπίτι ποδηλατούσα γρήγορα και με τη σκέψη μου όχι στο δρόμο και τα γκαζωμένα αυτοκίνητα, αλλά στο email που σάλευε στο γραμματοκιβώτιό μου. Τα μάτια μου καίγανε από την αγωνία, όμως, όπως ξανάγραψα, τα χρόνια φέρνουν χιόνια, κι έτσι άρχισα να μουρμουρίζω και μπινελίκια στον εαυτό μου καθώς έβγαζα με ορθοπεταλιά την τελευταία ανηφόρα πριν το δρομάκι για το σπίτι.
Άνοιξα τον υπολογιστή κι έτρεξα στην κουζίνα για δυο αυγά μάτια. Ξαναδιάβασα την πρόσκληση. Ολόκληρη, αργά αργά, βασανιστικά.
Ήμουν προετοιμασμένος. Για να διαβάσω παρακάτω εννοείται...
Κι όντως διάβασα και ξαναδιάβασα το έγγραφο κι αν δεν ήμουν καθισμένος θα 'πεφτα από τη ζαλούρα. Άνοιξα το δεύτερο έγγραφο σχετικά με την περιγραφή των ρόλων, τα βασικά καθήκοντα και τα κριτήρια επιλογής:
Άρχισα να βλέπω μπλε και πράσινους κόκκους και να φαντάζομαι τον εαυτό μου στην αποστολή. Βυθίστηκα σε εικόνες που δεν είχα ξαναδεί παρά μόνο σε ταινίες, μύρισα μυρωδιές που δεν είχα μυρίσει ποτέ κι άκουγα λέξεις σε μια γλώσσα ακατανόητη.
Απ' τ' όνειρο μ' έβγαλε μια άλλη μυρωδιά, εκείνη των καμμένων αυγών που τσίριζαν μέσα σ' ένα τηγάνι κάρβουνο! Ξεστόμισα λέξεις ακατάληπτες, βρισιές στη μόνη γλώσσα που καταλαβαίνουν αυγά που καίγονται... Έμεινα σχεδόν νηστικός καθώς πέρασα το λιγοστό χρόνο μέχρι να πάρω τα παιδιά από το σχολείο καθαρίζοντας το τηγάνι και χαζεύοντας έξω απ' το παράθυρο καθώς το έτριβα με λύσσα.
Βιάστηκα να κλείσω τον υπολογιστή και να φύγω. Αυτά δεν είναι για μένα και καλά θα έκανα να μην τρελαίνομαι. Πέταξα το κλειδί με τις σκέψεις για τη Ρουάντα απ' το μπαλκόνι μπας και το βρει κανένας περαστικός και το μαζέψει πριν μαζέψουν άλλοι εμένα. Με την άκρη του ματιού μου έπιασα τη γωνίτσα που 'χε παραπέσει το κλειδάκι, μα σφύριξα σα να μην έτρεχε τίποτα μπας και ξεγελάσω τον εαυτό μου. Ποιος κορόιδευε ποιον σ' αυτήν την ιστορία;
Άνοιξα τον υπολογιστή κι έτρεξα στην κουζίνα για δυο αυγά μάτια. Ξαναδιάβασα την πρόσκληση. Ολόκληρη, αργά αργά, βασανιστικά.
Πριν προχωρήσετε στην απόφασή σας να διεκδικήσετε μια από τις 5 θέσεις γι αυτό το ταξίδι, θα θέλαμε να σας προετοιμάσουμε για τα διαφορετικά επίπεδα δυσκολίας.
Κι όντως διάβασα και ξαναδιάβασα το έγγραφο κι αν δεν ήμουν καθισμένος θα 'πεφτα από τη ζαλούρα. Άνοιξα το δεύτερο έγγραφο σχετικά με την περιγραφή των ρόλων, τα βασικά καθήκοντα και τα κριτήρια επιλογής:
Έπρεπε να στείλουμε επιστολή ενδιαφέροντος, βιογραφικό το πολύ δυο σελίδων, δείγμα εκπαιδευτικού υλικού που είχαμε αναπτύξει και να συμμετέχουμε σε μια συνέντευξη μέσω skype.
- Εκπόνηση 7ήμερου ταξιδιού, ερευνητικού χαρακτήρα, στη Ρουάντα
- Σχεδιασμός εκπαιδευτικού υλικού, σχετικά με τoν 2o Αναπτυξιακό Στόχο της Χιλιετίας: Επίτευξη καθολικής πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης.
- Εκπαίδευση δασκάλων και καθηγητών για τη διάχυση του υλικού στο σχολικό πρόγραμμα.
Απ' τ' όνειρο μ' έβγαλε μια άλλη μυρωδιά, εκείνη των καμμένων αυγών που τσίριζαν μέσα σ' ένα τηγάνι κάρβουνο! Ξεστόμισα λέξεις ακατάληπτες, βρισιές στη μόνη γλώσσα που καταλαβαίνουν αυγά που καίγονται... Έμεινα σχεδόν νηστικός καθώς πέρασα το λιγοστό χρόνο μέχρι να πάρω τα παιδιά από το σχολείο καθαρίζοντας το τηγάνι και χαζεύοντας έξω απ' το παράθυρο καθώς το έτριβα με λύσσα.
Βιάστηκα να κλείσω τον υπολογιστή και να φύγω. Αυτά δεν είναι για μένα και καλά θα έκανα να μην τρελαίνομαι. Πέταξα το κλειδί με τις σκέψεις για τη Ρουάντα απ' το μπαλκόνι μπας και το βρει κανένας περαστικός και το μαζέψει πριν μαζέψουν άλλοι εμένα. Με την άκρη του ματιού μου έπιασα τη γωνίτσα που 'χε παραπέσει το κλειδάκι, μα σφύριξα σα να μην έτρεχε τίποτα μπας και ξεγελάσω τον εαυτό μου. Ποιος κορόιδευε ποιον σ' αυτήν την ιστορία;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου