Οι γυναίκες που επέζησαν από τη γενοκτονία στη Ρουάντα το 1994 κι ο διευθυντής της ActionAid Rwanda, Josephine Uwamariya, περιγράφουν πώς ο σχηματισμός συνεταιρισμών γυναικών υποστηρίζει τη συμφιλίωση των κοινοτήτων και την οικονομική ανάπτυξη.
Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού μας στη Ρουάντα θα επισκεφτούμε συνεταιρισμούς γυναικών στο Μούκο και θ' ακούσουμε και δούμε από κοντά πώς ακριβώς είναι να βγαίνεις από τις στάχτες και να φτιάχνεις απ' την αρχή τη ζωή σου. Ιστορίες όπως αυτή της Elisabeth Nyirafaranga, χήρας από το 1994, χρονιά που ξέσπασε ανελέητα η βία στη Ρουάντα.
Η δύναμη των γυναικών της Ρουάντα αποτελούν μνημείο πανανθρώπινης αξίας, μια συνέχεια της θέλησης του ανθρώπου να σηκώνει κεφάλι απέναντι στη μεγαλύτερη αδικία στον κόσμο, τη γενοκτονία.
Αγαπητέ Θοδωρή, καλή επιτυχία στο εγχείρημά σας! Μιλώντας για συμφιλίωση και ανάπτυξη, ειδικά στο θέμα της γενοκτονίας στη Ρουάντα, μπορείς αν θέλεις να διαβάσεις το παρακάτω άρθρο που πιστεύω ότι παρουσιάζει μια ενδιαφέρουσα και απελευθερωτική προσέγγιση στη διαχείριση των επιπτώσεων μιας γενοκτονίας: http://www.nytimes.com/interactive/2014/04/06/magazine/06-pieter-hugo-rwanda-portraits.html?smid=fb-share&_r=5
ΑπάντησηΔιαγραφή